Quasimodo de man met de boggel van de notre dame werd misvormd geboren.
Wat Hugo beschrijft als een misvormde hoge rug vanaf zijn linkeroog wegtrekkend tot zijn gebochelde rug.
Hij werd als vondeling gevonden voor de deuren van de Notre Dame (waar vaker vondelingen werden gelegd, in de hoop op een betere toekomst) op Beloken Pasen (Quasimodo, de eerste zondag na Pasen) door Claude Frollo, die het kind adopteert.
Hij voedt het kind op tot de klokkenluider van de Notre Dame.
Gedurende de jaren wordt Quasimodo doof door het luide geluid van de klokken.

Hij wordt door de omwonenden van de kerk in Parijs gezien als een lelijk monster.
Quasimodo wordt net als zijn meester Frollo, verliefd op het zigeunermeisje Esmeralda en redt haar nadat ze van moord wordt beschuldigd.
Maar het meisje wordt nooit verliefd op Quasimodo, wat het thema van het boek ook aansnijdt als wreedheid en sociale onrechtvaardigheid; al erkent ze wel zijn goedheid, ze vindt het moeilijk zijn uiterlijk te accepteren en blijft ook bang voor hem.
Geniet van Quasimodo als levend standbeeld.